Yazar: Stefan Zweig

Janr: Simvolizm. İntellektual ədəbiyyat. Avropa ədəbiyyatı.

Zweig-in yaradıcılığında psixoloji dərinlik hər zaman ön planda olur. “Qar” əsərində də o, insanın daxili dünyasını, ziddiyyətlərini, qorxularını və duyğularını incə müşahidələrlə göstərir. Burada qar obrazı həm təbiətin sakitliyi və ağırlığı, həm də insanın içindəki boşluq və susqunluq ilə assosiasiya olunur.

Əsərdə qəhrəman qarın yaratdığı sakit mühitdə öz daxili sükutuna enir, keçmişini və indisini düşünür. Qarın hər yeri bürüməsi qəhrəmanın da bütün duyğularını örtməsi kimi təsvir edilir. Bu, həm də izolyasiya, tənhalıq və mənəvi donma metaforasıdır.

Zweig qarın “bəyazlığı” ilə müqəddəslik və təmizlik, amma eyni zamanda ölüm və donmuş həyat arasındakı ziddiyyəti vurğulayır. Oxucu qarın sakit düşüşündə həm rahatlıq, həm də boğucu bir tənhalıq hiss edir. Əsərdə insanın özünə baxışı, daxili dialoqu və ruhi gərginliyi mərkəzi mövzudur.

Əsas məqamlar:

• Qar – daxili soyuqluğun simvolu
• Tənhalıq və özünə qapanma
• Keçmişin xatırlanması, zamanla münasibət
• Yaşamaq arzusu ilə daxili boşluq arasındakı mübarizə